Van de Bay of Plenty, via Coromandel naar Auckland: onze laatste 1, 5 week in Nieuw-Zeeland
8 april 2014 - Auckland, Nieuw-Zeeland
En dan zijn we alweer toe aan het laatste reisverslag vanuit Nieuw-Zeeland! De laatste anderhalve week hebben we het wat rustiger aangedaan, voor het nodige vakantiegevoel, dus waarschijnlijk wordt dit verslag wat saaier dan het vorige. We waren gebleven bij ons prachtige plekje aan het strand...
Opehe Beach staat bekend om het mooie strand, dus daar maken we goed gebruik van. Het is lekker zomerweer (ook al is het hier al herfst), dus Martijn en ik storten ons in de golven, terwijl Puk heen en weer rent op het strand en een zandkasteel bouwt en versiert met allerlei verschillende schelpen.
We blijven twee nachten op deze mooie plek en trekken dan langs de kust verder naar het noorden, naar het schiereiland Coromandel. Puk valt bijna in slaap in haar stoeltje en daar heeft ze zelf een heel goede verklaring voor: "Weet je waarom ik bijna ging slapen? Omdat ik uitgeteld ben!". Vlakbij Waihi Beach treffen we weer een fotogeniek strand, maar de camping is niet heel geweldig, dus trekken we de volgende dag alweer verder. Onderweg is het volop genieten van de uitzichten vanuit de camper. De weg kronkelt alle kanten op en de bergen en de kustlijn zijn prachtig.
Onderweg naar Hahei komen we langs Hot Water Beach. Op dit strand zijn twee plekken waar heet water vlak onder de oppervlakte stroomt. Iedereen komt hier naartoe tijdens eb om een groot gat te graven (die vervolgens dus volloopt met heet water) en er vervolgens in te gaan liggen badderen. Wij laten het bij kijken, we hebben de hot springs al ergens anders ervaren en hebben geen zin om naar rotte eieren te stinken. Bovendien is het erg vermakelijk om naar al die mensen te kijken die overal als een gek aan het graven zijn, op zoek naar heet water. Op de terugweg naar de parkeerplaats is het helemaal hilarisch. We zien een stel ergens op een verlaten stuk strand met een schep in de hand. Ze hebben al een flinke kuil gegraven en kijken nu vragend om zich heen. Als ze onze blik zien, weten ze het eigenlijk al: "There is no hot water here, is there?" Vanaf die plek wijzen we aan waar het dan wel is, maar dat hadden ze zelf ook kunnen zien: de massa mensen is al van verre te zien!
In Hahei is de camping gelukkig wel naar onze zin, want aan dit paradijselijke strand willen we graag een paar dagen vertoeven! Het strand doet ons denken aan Thailand: wit zand, blauwe zee en groene eilandjes zo ver je kunt kijken. Puk vindt het ook een mooi strand, want er is zand en water. De prachtige eilandjes zullen haar een worst wezen... Op de camping woont poes Popsy, die meteen als we een stoel uitklappen erop springt en er heerlijk een uurtje op blijft slapen. Puk is natuurlijk helemaal gelukkig met dit gezelschap. 's Avonds belt Puk naar oma: "Ik mis je nog niet, maar mijn poppen wel, maar die kan ik niet bellen". Zo, dat is duidelijk!
Woensdag gaan we al vroeg op pad richting de Cathedral Cove, een must-see in deze omgeving. De wandeling vanaf de camping gaat langs de bergwand, boven een klif langs en via een paar mooie baaitjes komen we bij de baai uit waar het allemaal om draait. De arch is veel groter en breder dan we hadden verwacht, erg mooi om onder door te lopen. Het is nog niet helemaal eb, dus het laatste stukje op weg naar het strand aan de andere kant van de boog moeten we rennen, tussen twee golven door, om niet helemaal kleddernat te worden. Puk vindt dit erg spannend, zo hard hebben we haar nog nooit zien rennen! Uiteindelijk doen we drie uur en een kwartier over de wandeling. Hier staat normaal 2,5 uur voor, maar onze Puk heeft de hele weg zelf gelopen en daar zijn we erg trots op! Het hele repertoire rijmpjes, verhaaltjes en liedjes is er aan te pas gekomen, dus Puk trok weer een hoop bekijks...
Na een laatste keer spelen en kijken op het strand, nemen we afscheid van dit paradijsje en gaan we op weg naar Whitianga. Dit is een grote plaats 40 kilometer verderop waar vandaan we de volgende dag een boot-/snorkeltour willen doen. Eenmaal bij de haven vertelt de schipper ons echter dat de tour niet door kan gaan. Het weer is prachtig, maar de zee te onrustig en dat wordt de dagen daarna alleen maar erger. Teleurgesteld, maar alweer vol nieuwe plannen vertrekken we richting Thames aan de westkust van Coromandel. Via the 309 road, een onverharde weg dwars door het bos, komen we aan de westkant uit. Onderweg doen we een korte wandeling naar een aantal Kauri bomen. Dit zijn gigantische bomen van wel 600 jaar oud. In de 19e eeuw stond het er hier vol van, maar door één of andere ziekte en door kappen zijn er niet veel meer over. Ze zijn hier dan ook redelijk panisch wat betreft de bescherming van de Kauri bomen die er nog staan.
In Thames komen we terecht op een hele fijne camping en iedere dag besluiten we er weer een nachtje bij te doen. Het weer is heerlijk zomers, af en toe zelfs heet. We bezoeken een aantal keer de tropische vlindertuin waar Puk helemaal vol van is, wandelen wat in de omgeving (langs oude goudmijnen), bezoeken een marktje en verwennen onszelf met ijsjes. Intussen blijven we maar foto's maken (we zitten al over de 2000...), onder andere van de avocadoboom die hier staat. Jammergenoeg mogen we er niet van plukken...
Na deze relaxte dagen is het maandag tijd om verder te trekken. We vermijden de snelweg en rijden via een mooie kustweg naar de buitenwijken van Auckland. Aan de rand van Auckland vinden we tegen alle verwachtigen in een leuke camping; vlakbij het vliegveld, dus we horen de hele middag het schelle stemmetje van Puk overal bovenuit: "Kijk, kijk, mama, papa, kijk!!". Terwijl Puk voor de laatste keer haar koprollen door de camper maakt, mesten wij de boel uit en al snel liggen onze backpacks ingepakt en al, klaar voor onze aankomst in Auckland.
En daar zijn we nu dan, in de grote stad (bij de McDonalds om heel precies te zijn); niet echt de plek voor ons, maar we proberen er wat van te maken. Vanmorgen hebben we de camper teruggebracht en nu zijn we een beetje aan het rondkijken in het centrum. Morgen willen we naar de dierentuin, want we willen natuurlijk niet uit Nieuw-Zeeland weg zonder DE kiwi te hebben gezien.
Donderdag vliegen we naar Maleisië, op weg naar een nieuw avontuur. Geen idee hoe het daar gaat met internet enzo, maar we proberen jullie op de hoogte te houden!
Martijn, Puk en Jessica
Opehe Beach staat bekend om het mooie strand, dus daar maken we goed gebruik van. Het is lekker zomerweer (ook al is het hier al herfst), dus Martijn en ik storten ons in de golven, terwijl Puk heen en weer rent op het strand en een zandkasteel bouwt en versiert met allerlei verschillende schelpen.
We blijven twee nachten op deze mooie plek en trekken dan langs de kust verder naar het noorden, naar het schiereiland Coromandel. Puk valt bijna in slaap in haar stoeltje en daar heeft ze zelf een heel goede verklaring voor: "Weet je waarom ik bijna ging slapen? Omdat ik uitgeteld ben!". Vlakbij Waihi Beach treffen we weer een fotogeniek strand, maar de camping is niet heel geweldig, dus trekken we de volgende dag alweer verder. Onderweg is het volop genieten van de uitzichten vanuit de camper. De weg kronkelt alle kanten op en de bergen en de kustlijn zijn prachtig.
Onderweg naar Hahei komen we langs Hot Water Beach. Op dit strand zijn twee plekken waar heet water vlak onder de oppervlakte stroomt. Iedereen komt hier naartoe tijdens eb om een groot gat te graven (die vervolgens dus volloopt met heet water) en er vervolgens in te gaan liggen badderen. Wij laten het bij kijken, we hebben de hot springs al ergens anders ervaren en hebben geen zin om naar rotte eieren te stinken. Bovendien is het erg vermakelijk om naar al die mensen te kijken die overal als een gek aan het graven zijn, op zoek naar heet water. Op de terugweg naar de parkeerplaats is het helemaal hilarisch. We zien een stel ergens op een verlaten stuk strand met een schep in de hand. Ze hebben al een flinke kuil gegraven en kijken nu vragend om zich heen. Als ze onze blik zien, weten ze het eigenlijk al: "There is no hot water here, is there?" Vanaf die plek wijzen we aan waar het dan wel is, maar dat hadden ze zelf ook kunnen zien: de massa mensen is al van verre te zien!
In Hahei is de camping gelukkig wel naar onze zin, want aan dit paradijselijke strand willen we graag een paar dagen vertoeven! Het strand doet ons denken aan Thailand: wit zand, blauwe zee en groene eilandjes zo ver je kunt kijken. Puk vindt het ook een mooi strand, want er is zand en water. De prachtige eilandjes zullen haar een worst wezen... Op de camping woont poes Popsy, die meteen als we een stoel uitklappen erop springt en er heerlijk een uurtje op blijft slapen. Puk is natuurlijk helemaal gelukkig met dit gezelschap. 's Avonds belt Puk naar oma: "Ik mis je nog niet, maar mijn poppen wel, maar die kan ik niet bellen". Zo, dat is duidelijk!
Woensdag gaan we al vroeg op pad richting de Cathedral Cove, een must-see in deze omgeving. De wandeling vanaf de camping gaat langs de bergwand, boven een klif langs en via een paar mooie baaitjes komen we bij de baai uit waar het allemaal om draait. De arch is veel groter en breder dan we hadden verwacht, erg mooi om onder door te lopen. Het is nog niet helemaal eb, dus het laatste stukje op weg naar het strand aan de andere kant van de boog moeten we rennen, tussen twee golven door, om niet helemaal kleddernat te worden. Puk vindt dit erg spannend, zo hard hebben we haar nog nooit zien rennen! Uiteindelijk doen we drie uur en een kwartier over de wandeling. Hier staat normaal 2,5 uur voor, maar onze Puk heeft de hele weg zelf gelopen en daar zijn we erg trots op! Het hele repertoire rijmpjes, verhaaltjes en liedjes is er aan te pas gekomen, dus Puk trok weer een hoop bekijks...
Na een laatste keer spelen en kijken op het strand, nemen we afscheid van dit paradijsje en gaan we op weg naar Whitianga. Dit is een grote plaats 40 kilometer verderop waar vandaan we de volgende dag een boot-/snorkeltour willen doen. Eenmaal bij de haven vertelt de schipper ons echter dat de tour niet door kan gaan. Het weer is prachtig, maar de zee te onrustig en dat wordt de dagen daarna alleen maar erger. Teleurgesteld, maar alweer vol nieuwe plannen vertrekken we richting Thames aan de westkust van Coromandel. Via the 309 road, een onverharde weg dwars door het bos, komen we aan de westkant uit. Onderweg doen we een korte wandeling naar een aantal Kauri bomen. Dit zijn gigantische bomen van wel 600 jaar oud. In de 19e eeuw stond het er hier vol van, maar door één of andere ziekte en door kappen zijn er niet veel meer over. Ze zijn hier dan ook redelijk panisch wat betreft de bescherming van de Kauri bomen die er nog staan.
In Thames komen we terecht op een hele fijne camping en iedere dag besluiten we er weer een nachtje bij te doen. Het weer is heerlijk zomers, af en toe zelfs heet. We bezoeken een aantal keer de tropische vlindertuin waar Puk helemaal vol van is, wandelen wat in de omgeving (langs oude goudmijnen), bezoeken een marktje en verwennen onszelf met ijsjes. Intussen blijven we maar foto's maken (we zitten al over de 2000...), onder andere van de avocadoboom die hier staat. Jammergenoeg mogen we er niet van plukken...
Na deze relaxte dagen is het maandag tijd om verder te trekken. We vermijden de snelweg en rijden via een mooie kustweg naar de buitenwijken van Auckland. Aan de rand van Auckland vinden we tegen alle verwachtigen in een leuke camping; vlakbij het vliegveld, dus we horen de hele middag het schelle stemmetje van Puk overal bovenuit: "Kijk, kijk, mama, papa, kijk!!". Terwijl Puk voor de laatste keer haar koprollen door de camper maakt, mesten wij de boel uit en al snel liggen onze backpacks ingepakt en al, klaar voor onze aankomst in Auckland.
En daar zijn we nu dan, in de grote stad (bij de McDonalds om heel precies te zijn); niet echt de plek voor ons, maar we proberen er wat van te maken. Vanmorgen hebben we de camper teruggebracht en nu zijn we een beetje aan het rondkijken in het centrum. Morgen willen we naar de dierentuin, want we willen natuurlijk niet uit Nieuw-Zeeland weg zonder DE kiwi te hebben gezien.
Donderdag vliegen we naar Maleisië, op weg naar een nieuw avontuur. Geen idee hoe het daar gaat met internet enzo, maar we proberen jullie op de hoogte te houden!
Martijn, Puk en Jessica
De laatste dagen in new Zealand,heb je Tom Kroon music shop nog gevonden
In Auckland?Misschien zit je er vlak bij.Ik hoor het wel.nog veel plezier.
Groetjes Gerda.
ik heb weer heerlijk genoten van jullie mooie verhalen. Het gaat best snel he??
Leuke foto`s.
Succes morgen en veel plezier.
Liefs Miriam en niet te vergeten een knuffel voor Puk x
Nee, we hebben de muziekwinkel niet gezien, maar hadden dan ook weinig tijd in Auckland. We zaten midden in het centrum, dus wel overal dichtbij.
De tijd is snel gegaan ja, maar het is goed zo. We hebben ook zin in onze vakantie in Maleisië! We zitten nu op het vliegveld, te wachten op onze vlucht. Tot snel!! (als we tenminste niet van de radar verdwijnen... je weet maar nooit met Malaysian Airlines ;-)
Martijn, Puk en Jessica