Olifantsrus - Etosha NP: adrenalinekick!!

De kale feiten:

·       Touren door het park: 117 km

·       Camping: Olifantsrus

·       Wild: jakhalsen, gemsbokken, waterbok, gnoes, hartebeesten, 16 giraffen, 11 olifanten, luipaard!!!

Het eerste dat we na weer een koude nacht en slecht slapen doen, is naar de waterpoel gaan. De meeste dieren schijnen vooral 's morgens en eind van de dag actief te zijn, maar dat valt vies tegen. Er is geen beest te zien, zelfs geen vogel! Langzaam zien we het licht worden en net als we op het punt staan te gaan ontbijten bij de tent, komt er een jakhals aanrennen. Hij is alert en kijkt continue zenuwachtig om zich heen. Het lukt hem nog maar net om wat te drinken. Even later krijgt hij gezelschap van nog twee jakhalzen, die ook gaan drinken. Als ze weggaan, gaan wij ook.

Vandaag staat de omgeving bij Olifantsrus, westelijk richting Dolomite Camp, op het programma. Onderweg barst het van de springbokken, gemsbokken, struisvogels, gnoes en zebra's. Ze steken allemaal te pas en te onpas over. Eén springbok kan maar niet besluiten welke kant hij opgaat en blijft een heel stuk voor ons uitrennen. Het is een hilarisch gezicht en Puk ligt dan ook dubbel op de achterbank. De vele giraffen die we zien, zijn helaas allemaal ver weg. Evengoed is het een genot om naar ze te kijken.

Vlak naast de weg zien we ineens een groepje impala's. Deze wil ik graag wat beter op de foto zetten, dus we stoppen. Maar dan ziet Martijn zo'n honderd meter verderop ineens olifanten langs de weg. De impala's zijn in één keer vergeten; "rijden, rijden, rijden!!!". We zijn net op tijd om ze goed te kunnen zien: drie vrouwtjesolifanten en twee jongen. Ze zijn helaas al de weg overgestoken en verdwijnen langzaam in het struikgewas.

Ineens hoor ik Martijn enthousiast iets roepen en even denk ik dat hij leeuwen ziet. Het was echter een luipaard of cheeta die natuurlijk nergens meer is te zien... Martijn durft niet te blij te zijn en ik durf niet te teleurgesteld te zijn. Puk en ik geven echter niet zomaar op en vragen Martijn naar achteren te rijden, in de hoop dat hij daar ergens zit. Maar nee, helaas. Maar als we weer naar voren rijden, roept Martijn ineens "ja, daar zit hij!" en tegelijkertijd zie ik hem: het is een luipaard!!!! Heel rustig zit hij vanuit de bosjes naar ons te kijken. Wat een geweldige kop! Hij blijft lang genoeg zitten voor wat foto's (bewijsmateriaal!) en verdwijnt dan alsnog. Wat een ervaring! Luipaarden zijn heel moeilijk te spotten, omdat ze vooral 's nachts actief zijn, en wij hebben er gewoon één gezien!!! Vol adrenaline rijden we verder.

We zien nog een aantal giraffen en in de verte een gigantische olifant, voordat we op de camping terugkeren voor de lunch. 's Middags spelen we Regenwormen en kijken we nog een keer bij de waterpoel van Olifantsrus. Wat een timing! In de verte zien we alweer een olifant, die op zijn dooie gemakkie richting 'onze' waterpoel sjokt (zie video's). Het is nu natuurlijk licht en we kunnen veel beter zien hoe hij zijn dorst lest en daarna bij de modderpoel met zijn slurf modder over zich heen spuit. Daarna gaat hij in een soort ruststand en gebeurt er niks meer. 

's Avonds gaan we voor de laatste keer naar de waterpoel toe, waar vlak achter elkaar weer vier mannetjesolifanten arriveren. Volgens Puk zijn het andere olifanten dan de dag ervoor, omdat deze andere slagtanden hebben. Als ik onze foto's terugkijk, zie ik dat ze helemaal gelijk heeft!