Olifantsrus - Halali: wild, wild en nog eens wild

De kale feiten:

·       Olifantsrus - Halali: 238 km

·       Camping: Halali (Etosha NP)

·       Wild: springbokken, 35 giraffen, jakhalzen, gnoes, gemsbokken, secretarisvogels, struisvogels, red hartebeesten, kudu's, impala's, mangoesten, steenbokjes, olifant, lilac-breasted roller (vogel, wauw!!), 5 witte neushoorns, 1 zwarte neushoorn, 6 hyena's, kerkuil, haas, pofadder, honingdasje

Puk lag er laat in, maar is natuurlijk om half 6 al wakker... Deze keer is dat niet zo erg, want we willen direct na het opengaan van de poort op pad. We hebben een lange rijdag voor de boeg! Snel pakken we onze spullen in. Vanwege de kou hebben we met z'n drieën in één tent geslapen. Handig met opruimen, maar vanavond maar weer gewoon twee tenten!

Stipt half 8 rijden we door de poort, op weg naar Halali, een camping aan de oostkant van het nationale park. Wat een drama!! Het eerste uur rijden we over één groot wasbord.... pffff, wat voelt dat verschrikkelijk! Puk lijkt nergens last van te hebben; ze luistert voor de vijfde keer naar De Gorgels en hobbelt vrolijk met de auto mee. 

Via alle waterpoelen die we onderweg tegenkomen rijden we naar Okaukuejo, het centrum van het nationale park. De waterpoel bij deze camping staat bekend om goede sightings van neushoorns en ander bijzonder wild, maar helaas was de camping vorig jaar september, toen ik begon met de voorbereidingen van deze reis, al helemaal volgeboekt.

Onderdeel van de camping is een oude, Duitse, uitkijktoren. Vanaf deze toren zien we, vlak buiten de camping, een grote groep gieren op de grond zitten. Snel gaan we weer naar beneden, pakken de auto (je mag helaas niet lopen binnen het nationale park) en rijden naar de gieren toe. Jahoor, onze vermoedens kloppen: de gieren staan om een dode springbok heen en ze kibbelen als gekken om het lekkerste stukje. Wat een onwijs gaaf gezicht! De gieren spreiden geregeld hun vleugels of vliegen even op om de andere te imponeren. Niemand lijkt te winnen; op een gegeven moment vliegen ze allemaal één voor één weg, de springbok achterlatend.

Als we even later bij de befaamde waterpoel zitten, vind ik het ineens helemaal niet meer zo erg dat we hier niet overnachten. Het voelt meer als Safaripark Beekse Bergen dan als de savanne van Afrika. Dit komt vooral door de setting; van allemaal bankjes rondom de ene kant van de waterpoel, met alleen een hek en een paar rijen prikkeldraad/stroomdraad ertussen. De zebra's en springbokken staan op een paar meter afstand en komen zo niet echt als 'wildlife' over. Hoe anders is het bij de andere waterpoelen. Evengoed genieten we van alle dieren die we bij de poel zien en eten we een (erg droog) broodje op één van de bankjes, voordat we weer verder moeten. Al snel zitten er allemaal hongerige Afrikaanse musjes om ons heen en - dit is wel erg leuk! - een hornbill. 

Na de lunch rijden we via allerlei waterpoelen naar Halali. Van hetzelfde reisblog waar ik de tip van de kampeerplaats bij Spitzkoppe vandaan heb, heb ik een lijstje met waterpoelen overgeschreven die gemiddeld gezien meer wild aantrekken dan andere. En dus rijden we via Nebrowni, Gemsbokvlakte, Olifantsbad en Aus. De weg is vreselijk, maar de poelen zijn inderdaad erg mooi! Bij iedere poel zien we wel iets bijzonders, van kudu's (die we maar één keer eerder goed hebben gezien) tot heel veel giraffen en een olifant vlak langs de weg. En eindelijk komen we erachter waarom een springbok, een springbok heet! Al starend naar al het wild bij een waterpoel weet ik ineens even niet wat ik zie: 'Huh, dat lijkt wel een kangaroe?!'. Puk heeft sneller door dan ik dat we geen nieuwe soort hebben ontdekt, maar dat het 'gewoon' een springboek is, waarvan we er tot nu al honderden hebben gezien. Waar zijn zusjes, broertjes, neefjes, nichtjes, tantes en ooms heerlijk rustig aan het grazen zijn, springt en rent dit springbokje als een gek overal heen. Het is een hilarisch gezicht en vooral Puk ligt helemaal dubbel op de achterbank. Door de camera is het erg lastig hem te volgen, maar uiteindelijk lukt het me om een filmpje van deze vrolijke Frans te maken (zie video).

Op de weg tussen Gemsbokvlakte en Olifantsbad ziet Martijn ineens iets op de weg liggen. We rijden achteruit, met een grote boog om het ding heen en zien in één keer dat het een pofadder is. Lang leve 'Freek op safari', waar Puk en ik het beest wel eens voorbij hebben zien komen. Na wat snelle foto's kruipt de slang weg; precies zoals wij het in 'Freek op safari' hebben gezien: niet glijdend, zoals 'normale' slangen, maar meer als een rups. Het is één van de dodelijkste slangen van Afrika, dus we zijn erg blij dat we in de auto zitten!

We leggen vandaag een flinke afstand af binnen het nationale park en zijn flink onder de indruk van alle verschillende dieren die we zien. Naast de gebruikelijke springbokken, steken er geregeld jakhalzen over en we zien meerdere secretarisvogels. Wat een grappige beesten zijn dat! Het lijkt net of ze een broek aan hebben. Van een aantal diersoorten, zoals olifanten, neushoorns en giraffen, houden we bij hoeveel we er zien. Onze giraffenscore van vandaag: 35 stuks!!!

Als we bijna bij Halali zijn, roept onze superspotter Puk ineens dat er een heel mooie vogel in de boom zit. Wij dus weer in de achteruit en jahoor, wat een prachtbeest: de lilac-breasted roller. Even verkeren we in de waan dat we een heel bijzondere vogel hebben gezien, maar al snel zien we ze overal! Dit geeft overigens niks. Het beest is een genot om naar te kijken!

Halali is luxe en enorm groot vergeleken met Olifantsrus. Olifantsrus had acht kampeerplaatsen; Halali bijna 60 en daarnaast heel veel huisjes. Er is een groot zwembad, een winkeltje, een restaurant en heel veel toiletblokken. We hopen dat in ieder geval één toiletblok de kranen een beetje betrouwbaar zijn dit keer. 

's Avonds gaan we uit eten, ter compensatie van onze karige voedselvoorraad deze dagen. Puk is in haar element: heerlijk even geen pasta en ze mag zelf kiezen wat ze eet, want het is een lopend buffet. Tot onze verbazing wil ze springbok proeven en vindt ze het nog lekker ook!

Na het eten gaan we direct naar de waterpoel naast de camping. Moringa is één van de bekendste waterpoelen, vanwege de prachtige ligging en de neushoorns die zich hier geregeld laten zien. En jahoor, we zitten nog geen drie minuten als er iets groots en grijs uit de bosjes komt lopen. 'Een neushoorn!', schiet het door me heen. Maar nee, dat wil ik te graag, dus het zal vast een olifant zijn. Maar nee, het is veel lager dan een olifant... het is toch echt een neushoorn!!! We pakken gauw ons boekje erbij om te kijken welke soort het is. Het is helaas niet de bedreigde zwarte neushoorn, maar de vaker voorkomende witte. Evengoed natuurlijk fantastisch en je hoort ons dan ook echt niet klagen ;) 

Een paar minuten later komt er nog iets groots uit de struiken. Een hyena! De hyena drinkt snel wat en verdwijnt weer. Als ook de neushoorn klaar is met drinken en in de bosjes verdwijnt, komen er twee jakhalzen en een soort haas naar de poel. Het lijkt wel een voorstelling, zo vlekkeloos en soepel lopen de verschillende scènes in elkaar over! Als het toneel weer leeg is, volgt al snel de volgende act: eerst drie hyena's en vlak daarna nog eens twee. Daarna lijkt de show toch echt voorbij en lopen we terug naar de tent om Puk naar bed te brengen. Die is echt helemaal kapot en ondanks dat ze heel graag nog meer dieren wil zien, gaat ze graag met ons mee. Het klopt wel dat dit spotten van wilde dieren echt heel verslavend werkt!

's Avonds gaat Martijn nog even naar de waterpoel, terwijl ik aan dit reisverslag werk. Hij blijft lang weg, dus uiteindelijk ga ik maar naar bed. Net op het moment dat ik in de daktent zit, komt hij echter terug met het nieuws dat er nu drie neushoorns bij de waterpoel zijn, waaronder een moeder en kind. De moeder beschermde het jong tegen een plagerige hyena. Snel trek ik een trui aan (het is koud!) en half rennend ga ik naar de waterpoel. Gelukkig, de neushoorns staan er nog! Het jong ligt op de grond, te drinken bij zijn moeder, en de derde neushoorn staat wat verder van de waterpoel af. Als er na een tijdje een vierde neushoorn uit de bosjes komt, maakt de derde neushoorn snuivende geluiden. Wat onwerkelijk om hier bij te mogen zijn! De vierde neushoorn loopt direct naar het water, om daar uitgebreid te gaan drinken. Hij lijkt iets kleiner en zijn kop wijst meer naar voren. Ook zijn hoorns zien er anders uit. Ik kijk goed door mijn verrekijker en controleer het vervolgens in ons boekje: yes! Het is een zwarte neushoorn! Als er vervolgens nog een vijfde neushoorn (een witte) bijkomt, begin ik te twijfelen. Zal ik Puk uit bed halen, zodat we met z'n drieën naar deze bijzondere show kunnen kijken? Ik kijk nog een keer door de verrekijker en vind de vijfde neushoorn er maar raar uitzien. Ineens zie ik het: hij mist een oor! Hij heeft zijn bek wijd open en maakt allerlei geluiden om met de andere neushoorns te communiceren. Mijn besluit is genomen: ik ren terug naar de tenten en vertel Martijn over de neushoorns. Hij gaat meteen naar de waterpoel, maar komt al snel weer terug: de neushoorns waren weg... Erg jammer en balen, maar goed dat we Puk niet helemaal voor niks uit bed hebben gehaald. Morgen nog een kans!