Sesriem – Little Sossus: stof, zand en storm bij het prachtige Sossusvlei

De kale feiten:

·       Sesriem > Sossusvlei > Little Sossus: 166 km

·       Camping: Little Sossus Lodge & Campsite

·       Wild: bat-eard vosjes, springbokken, struisvogel, gemsbok (oryx)

De dag begint om 3 uur ’s nachts, als we alledrie gewekt worden door vreemde geluiden. De daktent schudt flink heen en weer en we horen een harde wind en van alles tegen de auto aanbotsen. Het lawaai en geschud is zo erg dat we niet meer kunnen slapen. Als we een uur later de tent uitgaan, verwachten we gezandstraald te worden, maar de wind valt reuze mee. De tafel en stoelen staan er nog en het gebonk tegen de auto waren de riempjes van de daktent. Weer gaan slapen lukt echter niet, omdat het in de tent nog steeds klinkt alsof er buiten een oorlog woedt. (ik kan de video hier niet tussenvoegen, dus kijk zelf even bij de video om een indruk te krijgen van de sfeer in onze tent ;) )

Om 6 uur gaan we eruit om in te pakken. We staan binnen de poorten van het nationale park en mogen een uur vóór zonsopgang de weg op om bij het krieken van de dag bij Sossusvlei te zijn; een klei-vallei in het midden van de Namibwoestijn. Even later rijden we dus, in het donker, richting één van de grootste roodbruine duinen. Het duurt even voordat we zien in wat voor landschap we terecht zijn gekomen; wel zien we de twee vosjes die voor onze koplampen wegschieten. Het wordt steeds lichter en tegen de tijd dat we er zijn, beseffen we ons wat goed het is dat we zo vroeg zijn gegaan. Het is hier echt het walhalla voor fotografen; het licht zo vroeg in de ochtend is perfect om de mooiste foto’s te maken.

Het laatste stuk is alleen voor 4x4 auto’s toegankelijk. We rijden door het mulle zand, terwijl de zon langzaam boven de horizon komt. Wat een avontuur! We schudden alle kanten uit en genieten van de prachtige omgeving. Het waait nog steeds behoorlijk en van tijd tot tijd rijden we door opstuivend zand, wat het uitzicht alleen maar surrealistischer maakt.

Vanaf de parkeerplaats (die we alleen maar herkennen, doordat er nog twee auto’s staan), lopen we richting de roodbruine zandduinen. Ingepakt met een buff over ons hoofd en zonnebril op. Eenmaal op de zandduin gaat het steil omhoog. De wind giert om onze oren en onze sporen worden bijna meteen weer weggewaaid. Het uitzicht is overweldigend: metershoge rode duinen, waarvan de top ‘wegstuift’ door de wind. De andere kant op zien we de lichte kleivlakten met van die typische Afrikaanse bomen.

We gaan niet helemaal tot de top, want Puk heeft het met haar korte beentjes en de harde wind zwaar. En ze wil zo graag langs de duin omlaag rollen, dat ze haar ongeduld niet langer kan bedwingen. Al rennend, rollend en springend bereiken we de kleivlakte, waar allemaal dode bomen staan. Deadvlie heet deze bijzondere plek. De bomen zijn oud en mogen niet aangeraakt worden, maar natuurlijk wel gefotografeerd. En dat doe ik dan ook volop. Wat een fotogeniek landschap! Ik kan niet stoppen met foto’s maken, maar moet op een gegeven moment wel, omdat ik twee reisgenoten heb die graag verder willen (en af en toe gek van mij en mijn camera worden ;) ).

De wind wakkert nog meer aan, waardoor de auto's op de parkeerplaats bijna niet meer te zien zijn door al het opwaaiende stof. Op de terugweg naar Sesriem zien we een struisvogel van heel dichtbij. Wat een prachtbeest! Martijn stopt de auto, zodat ik een foto kan maken. In mijn enthousiasme vergeet ik echter te wachten totdat de stofwolk achter onze auto is gedaald... ik doe het raampje open en binnen een paar seconden ligt het hele dashboard vol met stof! Dit vergeet ik de rest van de vakantie dus niet weer! We zien ook een gemsbok (oryx), maar die wil niet op de foto en rent hard weg.

De wind is echt verschrikkelijk; het stof/zand zit overal! Ook de weg lijkt slechter te worden. Het is gelukkig niet ver naar de volgende camping. Deze heeft een gigantische toegangspoort met twee schedels (met de gekrulde hoorns) van een kudu. In ‘the middle of nowhere’ hebben we weer een riante kampeerplek, bestaande uit een overkapping voor de auto en een huisje/schuurtje met gootsteen, toilet, douche en wastafels. Het schuurtje is groot genoeg om onze tafel en stoelen in te zetten, zodat we uit de wind kunnen lunchen en spelletjes doen. ’s Middags stoken we een vuurtje in het kacheltje achter het huisje, zodat we een lekkere warme douche kunnen nemen. Later komen we erachter dat er aan het eind van de dag medewerkers van de camping langskomen om dat vuurtje te stoken. Ook maken ze de vuurplekken leeg, zodat je iedere dag een schone plek hebt om een kampvuur te maken.

We zijn alledrie nog moe van de heftige reis en duiken vroeg ons bed in. Morgen is één van onze langste rijdagen, met effectief 4,5 uur rijden. Puk is vandaag aan het luisterboek van de Gorgels begonnen, dus die kan ze morgen mooi afluisteren. Ze heeft nu een beetje last van heimwee, maar dat vind ik niet gek als je moe bent en je zit op zo’n eenzame plek als dit…