Waterberg Plateau National Park: dagje camping en een vrolijk weerzien

De kale feiten:

·       Camping: Waterberg Wilderness Lodge campsite

·       Wild: veel vogels, mangoesten, rock dassies

Vandaag staat een wandeling op het programma. Waterberg Plateau National Park staat bekend om de vele wandelingen, die je ondanks het wild dat hier ook zeker zit, zelfstandig en veilig kunt doen. Wij kiezen voor de Giraffe Crossing. Dit is in tegenstelling tot de overige wandelingen een rondwandeling, zodat we uiteindelijk weer bij de camping uitkomen. 

Eenmaal onderweg komen we er langzaam maar zeker achter dat de wandeling enorm saai is! Het pad voert door de vallei, er is totaal geen hoogteverschil en we zien niks anders dan telkens hetzelfde soort bosjes, allerlei pootafdrukken en hier en daar drollen van één of andere carnivoor of antilope. Vooral Puk vindt het maar niks. Ze heeft het warm, vindt het zwaar en saai en had liever de Waterberg willen beklimmen (korte samenvatting van haar pleidooi om deze wandeling toch echt niet af te maken). Nog niet eens op de helft (alhoewel we daar al heel snel over twijfelen) keren we om en gaan we terug richting camping. Op de terugweg zien we gelukkig een paar prachtige bee-eaters (vogels), zodat we deze wandeling niet helemaal voor niks hebben gedaan. En we drinken nog wat bij het open restaurant, met prachtig uitzicht op de vallei, voordat we de heuvel afgaan naar onze tent.

's Middags gaan we weer naar het restaurant om daar te lunchen. Terwijl Martijn en ik aan het bestellen zijn, loopt Puk verder het restaurant in en hoort ze ineens 'hoi Puk!'. Meteen rent ze dolenthousiast naar ons toe: 'Sophie en Tess zijn hier ook!'. Op iedere camping sinds Brandberg keek Puk naar haar vakantievriendinnen uit, maar ik bleef herhalen dat we ze echt niet meer konden tegenkomen. Maar goed dat ik ongelijk had, want Puk heeft een heerlijke middag en voor ons is het fijn om ervaringen uit te wisselen met andere reizigers.