Brandberg - Abu Huab: cultuur snuiven bij de Damara's

De kale feiten:

·       Brandberg - Abu Huab: 160 km

·       Camping: Abu Huab community campsite

·       Wild: grote groep springbokken, heel veel vogels (iedere dag, dus deze herhaal ik nu niet meer)

Na een geweldige ervaring bij de Brandberg trekken we vandaag verder richting het noorden. Langs de weg zien we Himba's zitten met allerlei koopwaar. Dit is de inheemse bevolking van het noordwesten van Namibië; te herkennen aan de rode kleur van hun huid, die ze insmeren met geitenvet en oker. De Himba’s helemaal in het noorden leven nog grotendeels op de traditionele manier en aangezien wij niet heel noordelijk gaan deze reis, had ik niet verwacht ze te gaan zien. Ik ben dan ook niet verbaasd als ik later hoor dat deze mensen er puur voor de toeristen zitten en eigenlijk geen ‘echte’ Himba’s zijn. 

Onderweg zien we ook een grote groep springbokken, zodat ik eindelijk een goede foto kan maken. Later in Etosha gaan we er nog duizenden zien, maar dat weet ik op dat moment nog niet… De weg is op het laatst echt vreselijk slecht. Al hobbelend, stuiterend en grote keien ontwijkend, rijden we onze laatste tientallen kilometers. De camping ligt naast een droge rivierbedding en heeft een paar simpele sanitairblokken. Zoals wel vaker in Namibië hebben de toiletten geen sloten en komt er geregeld geen water uit de kraan of alleen een miezerig stroompje. 

De heetste uurtjes van de dag brengen we door op het balkon boven de receptie, dat uitkijkt over de hele camping. We eten droog brood en spelen een paar potjes Regenwormen.

Aan het eind van de dag gaan we naar ‘the living museum of the Damara’; een soort mini-openluchtmuseum van de Damara’s. Deze mensen leven al lang niet meer op traditionele wijze en hebben een dorp nagebouwd om de tradities niet verloren te laten gaan en zichtbaar te maken voor het grote publiek. We worden rondgeleid door een vrouwelijke gids, die niets anders aanheeft dan een rok en hoofddeksel van geitenhuid en heel veel sieraden gemaakt van eierschalen van struisvogeleieren. Puk en Martijn weten niet waar ze moeten kijken… ;)

Achtereenvolgens krijgen we te zien hoe deze mensen zingen/dansen (zie video); sieraden maken van struisvogeleieren, noten en zaden; huiden drogen; ruzies bijleggen door middel van een spel; gereedschappen en wapens maken; geneeskrachtige planten en kruiden gebruiken en vuur maken. Puk doet een hoop inspiratie op voor het leven in de natuur (iets wat ze heel graag wil; samen met haar vriendin in hun clubhut) en kijkt haar ogen uit. Ze vindt het geweldig om te zien hoe de hutjes zijn gemaakt en later op de camping gebruikt ze ons kampvuur om na te doen hoe de Damara’s ijzer smeden.

We sluiten Puks dag weer af met marshmallows roosteren en Harry Potter voorlezen. Die van ons gaat nog even door, gezellig bij het kampvuur.