Waterberg Plateau NP - Erindi Private Game Reserve: wrattenzwijnen

De kale feiten:

·       Waterberg Plateau NP > Erindi Private Game Reserve: 218 km

·       Camping: Camp Elephant

·       Wild: bavianen, kudu's, dikdikjes, ontelbaar veel wrattenzwijnen, steenbokjes, gemsbokken, impala's, struisvogel, springbokken, 3 nijlpaarden, zebra's, buffels, niyala, honingdas

Een uur nadat we uit bed zijn gegaan, staan we al klaar voor vertrek. We worden steeds sneller! Puk zegt nog even gedag tegen haar vakantievriendinnen en dan stappen we in de auto voor de paar kilometers naar de Wilderness Lodge. Van andere Nederlanders hier op de camping hebben we gehoord dat er veel apen zijn langs de Fountain Trail, een wandeling die begint bij deze lodge. Van Martijn en Puk hoeft het niet zo, we hebben tenslotte al apen gezien, maar ik wil er graag nog even naartoe.

De weg naar de lodge is erg hobbelig en oncomfortabel, maar de wandeling daarna maakt het zeker de moeite waard. Zo'n groen Namibië en zulke grote bomen hebben we hier nog niet eerder gezien. Prachtig! Zelfs de rotsen van de tafelberg slaan groen uit. Het is duidelijk dat we hier vlakbij een bron zitten. Onderweg naar deze bron nog een flinke hartverzakking; vlak voor ons schiet ineens iets heel groots weg. Na de eerste schrik zien we dat het gelukkig 'maar' een kudu is, met haar vriendinnen. 

De apen horen we al van verre, maar zien we pas bij de bron. Vanuit de bomen en bosjes klinkt overal een diep gebrom, wat eerder bij een olifant of neushoorn past dan bij een aap. Maar eenmaal bij de bron aangekomen, zien we dat het toch echt apen zijn die dit geluid maken. Ze roepen gealarmeerd naar elkaar en vluchten dan verder de bosjes in. Sommige apen zijn heel stoer en blijven gewoon zitten om ons wat beter te bekijken. Puk vindt het eerst erg eng, wat ik logisch vind met dat rare gebrom van die beesten, maar zo gauw ze doorheeft dat de apen niet naar ons toe komen, begint ze het leuk te vinden en wijst ze telkens weer 'nieuwe' apen aan. Deze beginnen op een gegeven moment vanuit de boom dingen naar beneden te gooien. Willen ze ons wegjagen of zijn ze ons aan het plagen? Er is helaas niet voldoende licht om goede foto's te maken, maar ze staan in ieder geval op beeld:

De apen zitten in de bomen en bosjes rondom de bron. De omgeving hier is erg mooi, met heel veel lang groen gras, grote bomen en zelfs bloemetjes. De bron zelf is echter een bron van teleurstelling. De Namibiërs hebben er om één of andere vage reden, een soort blauwe ton omheen gezet, waardoor het lijkt of het water hieruit komt, in plaats van uit de grond. Erg zonde, vinden wij...

Na deze korte wandeling gaan we dan echt op weg naar onze laatste camping. Zoals ik al eerder heb verteld, hebben we deze vakantie bijna geen wrattenzwijnen gezien, terwijl het hier volgens andere reizigers barst van deze beesten. Puur voor de grap zeg ik dan ook 'let op al die wrattenzwijnen, hè!', als we de weg opdraaien. Nog geen honderd meter verderop zien we ineens een bekende gedaante, 'stooooooppp, een wrattenzwijn!'. We rijden terug en zien dat het zelfs een heel gezin is, met een moeder en vier kleintjes! Vrolijk en tevreden werk ik mijn administratie bij: 5 wrattenzwijnen. Even later zien we er echter nog één en nog één en nog één en dan weer een hele groep! Een uurtje later geef ik mijn administratie dan ook maar op. Ik zit al op 40 wrattenzwijnen en zo te zien, houdt het voorlopig nog niet op. Ik noteer 'enzovoort' in mijn schrift en ben blij dat we ons quota voor deze reis alsnog hebben gehaald.

De weg naar Erindi Private Game Park Reserve is rechttoe, rechtaan saai! De dieren die we onderweg zien, maken het nog enigszins interessant. We zien gemsbokken, heel veel vogels, een struisvogel, steenbokjes en impala's en bedenken ons hoe saai de Nederlandse wegen straks voor ons zullen zijn, zonder al dit leuke wild om ons aan te vergapen. Alhoewel de Namibiërs zelf natuurlijk allang niet meer opkijken van een gnoetje hier of een girafje daar...

Met lunchtijd arriveren we bij Camp Elephant. Dit is de enige camping van Erindi; een beschermd wildreservaat. In de jaren zeventig en tachtig was dit nog deel van een grote boerderij, met heel veel vee. Later werd het een jachtgebied en werden er diersoorten geïntroduceerd die er ooit ook in het wild voorkwamen. Sinds 2007 is het een natuurreservaat en wordt er met ecotoerisme geld verdiend om het park in stand te houden. Er werden toen Afrikaanse olifanten losgelaten in het gebied en in de waterpoelen werden krokodillen uitgezet. Het reservaat ligt op zo'n twee uur rijden van Windhoek en dat maakt het voor ons de perfectie locatie voor onze laatste 'wildlife experience' in Namibië!

We mogen pas om half 3 op onze kampeerplaats en dus pakken we onze lunchspullen en installeren we ons bij de waterpoel naast de camping. En ja hoor, bij de waterpoel liggen de 'beloofde' nijlpaarden; drie dikke stuks! Ze liggen te luieren langs de kant, met de bekende vogels op hun rug. In de verte staan wat zebra's en af en toe loopt er een antilope naar de poel om wat te drinken.

Onze kampeerplaats is enorm luxe en daarmee ideaal voor onze laatste dagen kamperen. Er is een groot buitenaanrecht, een picknicktafel, een goed afgesloten badkamer en een waterkoker. De dag erna hebben we wat gamedrives op het programma staan, dus het grote opruimen begint vanmiddag. We halen de hele auto leeg, maken alles zo goed mogelijk stofvrij en doen de spullen die we de komende dagen niet meer nodig hebben alvast in onze backpacks. Al met al nog best een klus!

Na een potje Regenwormen en onze saaie pasta, gaan we nog even naar de waterpoel. Onderweg komen we ineens een antilope tegen. Best een verrassing gezien de elektrische hekken rondom de camping. Eerst denken we dat het een kudu is, vanwege de witte strepen op zijn lijf, maar hij is minder groot en donkerder bruin, dus we twijfelen. Puk vindt het erg leuk om dieren te determineren en pakt er ons boekje bij. Al snel is ze eruit; het is een niyala. Ja natuurlijk, dat we daar niet meteen opkwamen... (nog nooit van gehoord dus).

Even denken we dat de nijlpaarden weg zijn, maar al snel zien we allerlei vormen uit het water steken en horen we puffende geluiden. Ze liggen heerlijk te dobberen en af en toe sperren ze hun bek wagenwijd open. Indrukwekkend wat een enorm ding dat is, met al die tanden erin!

In de verte zien we een gnoe komen aanlopen. Maar is het wel een gnoe? Hij beweegt zich anders en zijn kop ziet er ook anders uit. En gnoes hebben we tot nu toe alleen maar in kuddes gezien en eigenlijk nooit alleen. We pakken de verrekijker erbij en daarna direct ons boekje. Hmmm, is het een buffel? Dat zou echt geweldig zijn, want die hebben we nog niet gezien en... dan is 'onze big-five' compleet! We kunnen het echter niet met zekerheid zeggen. Het lijkt niet op een gnoe, maar we vinden hem te smal voor een buffel. Wie oh wie kan ons helpen en het beest determineren? We horen het graag! Even later zien we een tweede 'buffel' en ook nog een honingdasje. Leuk om deze in de vrije natuur tegen te komen en niet weer met zijn kop in een vuilnisbak.

We genieten van de prachtige zonsondergang (die eigenlijk overal in Namibië mooi is) en gaan dan terug naar de tent, om vroeg ons bed in te duiken. Morgen staat de wekker om 6 uur voor een 'morning game drive'!

Update 13 augustus 2018:
Inmiddels zijn we erachter dat het toch om een gnoe ging (black wildebeest of witstaartgnoe). Weliswaar een gnoe met misvormde hoorns, waardoor het logisch was dat we even flink in de war waren ;) Helaas dus niet de gehele big five 'gescoord' (goede reden om nog eens terug te gaan naar Afrika!).