Halali - Namutoni: giraffendag (en leeuw met zebra!!)

De kale feiten:

·       Halali - Namutoni: 197 km

·       Camping: Namutoni (Etosha NP)

·       Wild: 3 neushoorns, leeuwin met prooi!!!, jakhalzen, gieren, struisvogels, springbokken, gemsbokken, gnoes, 2 welpjes op dezelfde plek, 36 giraffen, 2 olifanten, 3 wrattenzwijnen, impala's

Na een koude nacht nemen we afscheid van de prachtige waterpoel van Halali en gaan we op pad richting de meest oostelijke camping van Etosha NP: Namutoni. We hebben ons doel van de dag ervoor (leeuwen zien) nog niet uit ons hoofd gezet en dus rijden we eerst weer in westelijke richting, naar Rietfontein en de waterpoel waar we de welpjes hebben gezien. We hadden geen betere beslissing kunnen nemen! Nog geen kilometer op weg en we zien iets verderop twee grote, grijze gedaantes de weg oversteken. We rijden snel door en zien dat het een moederneushoorn met jong is. Het is zo dicht bij de Moringa waterpoel dat het waarschijnlijk dezelfde neushoorns zijn die we daar hebben gezien. Wauw, nu in het daglicht kunnen we ze echt goed zien! De foto is helaas wat minder... ;)

Vlak na Rietfontein zien we een aantal auto's stilstaan naast de weg. Er zit een grote groep gieren op de savanne en dat betekent meestal dat er een dood beest ligt. Wij stoppen ook en ik kijk door de verrekijker, maar kan geen kadaver ontdekken. Ik speur door de verrekijker het hele veld af en... 'een leeuw!!!!!'. Er staat gewoon een leeuw een paar honderd meter verderop, met naast zich een dode zebra! We blijven kijken en zien verschillende jakhalzen azen op de prooi. De leeuwin laat ze toe, maar houdt ze wel nauwlettend in de gaten.

Na een tijdje rijden we door naar Charitsaub en jawel hoor: de welpjes zitten er gewoon nog! We zien ze heel even, met hun kopjes boven de struiken uit, maar ze zitten nu achter de waterpoel en kunnen zich beter verstoppen. We blijven daarom niet lang en rijden weer terug naar het oosten. De leeuwin is er nog, maar is nu druk bezig de zebra naar de bosjes te sleuren met haar bek. Ze jaagt de jakhalzen weg; die mogen dit keer niet dichtbij komen. De zebra is van haar!

Via de hoofdweg rijden we verder richting Namutoni. Onderweg stoppen we bij het uitkijkpunt over Etosha Pan. Er loopt een weg een stuk over de pan, totdat je overal om je heen leegte ervaart. Dit lijkt wel het einde van de wereld! Niet te geloven dat dit lege gebied ongeveer net zo groot is als Nederland. Eventuele carnivoren kunnen we al van verre zien aankomen, dus voor één keer mogen we wel uitstappen, vinden we zelf. Deze plek is gewoon gemaakt om gave foto's te maken! Als we terugrijden naar het begroeide deel van Etosha zien we een groep zebra's de pan oplopen. Erg surrealistisch en we vragen ons af wat die in hemelsnaam daar te zoeken hebben. De rest van de route loopt grotendeels evenwijdig aan de pan. Het uitzicht is maar raar; het lijkt alsof we langs de zee rijden, terwijl we middenin Namibië zijn!

Bij Kalksheuvel stoppen we om te lunchen. De hele weg naar deze waterpoel toe ligt vol met neushoornpoep, maar we zien 'alleen maar' zebra's, springbokken en impala's. Dat is heel anders bij de volgende waterpoel, Chudop. Wat een geweldige plek! De scenery is erg mooi, maar de 14 giraffen die we hier zien, maken de belevenis helemaal compleet! Het begint bij één giraf vlak langs de weg, maar als we de bocht omgaan en de poel in beeld krijgen, zien we er steeds meer. Ze staan aardig verspreid, maar terwijl ik foto's maak, komen ze langzamerhand allemaal naar de poel. Er zitten twee kleintjes bij, tot grote vreugde van Puk, en een heel donkere giraf. Puk en ik hopen al een tijdje op een giraf die gaat drinken, omdat dat er zo grappig uitziet, en we vallen gigantisch met onze neuzen in de boter hier: niet één, niet twee, maar wel vier giraffen buigen door de knieën om uitgebreid te gaan drinken!

Langs de rand van de waterpoel staan vier vrouwtjeskudu's te drinken; keurig op een rijtje met de koppen naar beneden. Het duurt even voordat ik een goede foto kan maken, want iedere keer kijkt er wel eentje op, maar uiteindelijk heb ik het perfecte rijtje op beeld vastgelegd.

In de verte verschijnen drie grijze vlekken. Eindelijk wrattenzwijnen! In tegenstelling tot zo'n beetje iedereen die hier rondreist, hebben we nog maar twee wrattenzwijnen gezien en die waren ook nog eens binnen een paar seconden weg. Maar nu komen er dus twee volwassen wrattenzwijnen en één jong langzaam dichterbij. Als ze zo'n twintig meter van het water zijn, trekken ze ineens een sprintje. En hoppa, tegelijkertijd zakken ze door hun voorste knietjes, om met de billetjes omhoog even lekker te gaan drinken. Het kleintje is als eerste klaar en zo gauw papa en mama ook klaar zijn, draven ze weer snel weg. Wat een grappige beestjes! Het kost moeite om afscheid te nemen van deze prachtige waterpoel, maar we moeten toch echt verder naar de camping.

In Namutoni zien we voor het eerst tijdens deze reis heel veel gras bij elkaar. In een land zo droog als Namibië is dat een vreemd gezicht! Op onze plek is helaas geen grassprietje te vinden, maar gelukkig wel weer een karakteristieke boom. We blijven niet lang op de camping, want in de omgeving is de laatste dagen geregeld een moedercheeta met drie jongen gespot. Het is natuurlijk onbegonnen werk om de hele omgeving af te zoeken in een paar uurtjes tijd, maar het is een kans op een cheeta (jachtluipaard) en die kans laten we niet schieten!

Via Klein en Groot Okevi (waterpoelen) rijden we de weg af rond de Fischer's Pan (een kleinere zoutpan ten oosten van Etosha Pan). Het is een saaie weg, maar we zien wel een aantal mooie vogels en op het eind heel veel giraffen. Eén giraf loopt midden op de weg die dwars over Fischer's Pan loopt. Als wij eraan komen, gaat hij aan de kant en vervolgt hij zijn reis op de pan zelf, evenwijdig aan de weg. Wat een machtig gezicht! En weer zo surrealistisch. Onze tour door de omgeving eindigt bij het fotogenieke Groot Okevi, waar vier giraffen komen drinken uit de waterpoel. De cheeta is in geen velden of wegen te bekennen. Helaas...