Halali - Etosha NP: Simba en Nala

De kale feiten:

·       Touren door het park : 85 km

·       Camping: Halali 

·       Wild: honingdasjes, 6 giraffen, springbokken, gnoes, impala's, kudu's, hartebeesten, struisvogels, kori bustard (vogel), 2 leeuwenwelpjes!!!!!!, zebra's, 2 olifanten

Al vroeg word ik gewekt door de luidruchtige groep Nederlanders, die iets verderop kampeert. Blijkbaar is het heel normaal om 6 uur 's morgens, midden op een overvolle camping, uitgebreid en vooral knetterhard te gaan praten en lachen. Net nu de nacht wat minder koud was, Puk nog op één oor ligt en ik dus nog even heerlijk had kunnen slapen... Maar goed, we hebben een rustige dag voor de boeg.

Tijdens het ontbijt zien we ineens het honingdasje dat Martijn de avond daarvoor al had gezien; of misschien is het wel een ander. Hij loopt doelgericht ergens heen en wij besluiten hem te volgen. We zijn niet de enigen; het honingdasje trekt een hoop bekijks als hij tegen een kliko opklimt, het deksel opendoet en zich voorover buigt om te zien of hij lekkere hapjes kan vinden. Dingen die hij niet eetbaar vindt, gooit hij naast de kliko op de grond. Als een vrouw richting de kliko loopt om afval weg te gooien, richt het honingdasje zich op en is hij ineens niet meer zo schattig. Hij blaast en gromt en laat zijn indrukwekkend scherpe tanden zien. Puk vindt hem niet meer zo leuk en gaat voor de zekerheid wat meer achter mij staan. Het beest verdwijnt nu in zijn geheel in de kliko en komt er uiteindelijk weer uit met iets te eten in zijn bek. Op een drafje verdwijnt hij in de bosjes.

Bij de waterpoel naast de camping is niks te zien en dus pakken we onze tenten in. Inmiddels hebben we een aardige routine, met ieder onze eigen taken, maar het blijft een klus. Het opzetten is binnen vijf minuten gebeurd; het afbreken kost wat meer moeite en tijd. Martijn houdt zich altijd met de tenten bezig, terwijl ik de rest van onze spullen organiseer, zoals de slaapzakken en kussens in zakken doen, zodat ze niet zo stoffig worden in de achterbak van de Toyota Hilux.

We gaan die dag op pad met het idee om voor de lunch weer terug te zijn en er verder een soort rustdag van te maken. Het loopt echter totaal anders en uiteindelijk zijn we pas na 3 uur 's middags weer 'thuis'.

Als eerste gaan we naar de waterpoel Goas, ten oosten van Halali. Van deze plek hebben we veel goeds gehoord, maar behalve het gebruikelijke wild, zien we niks bijzonders. We beginnen al aardig verwend te raken hier! Eigenlijk zie je het meeste als je wat langer bij iedere waterpoel blijft, maar daar hebben we nu niet veel zin in. De weg naar de tweede waterpoel is verschrikkelijk slecht en helaas rijden we deze ook nog eens voor niets. De poel ligt droog en dus is er zelfs geen vogel te bekennen. 

Via Halali rijden we weer richting het westen. We hebben in het logboek op de camping veel 'sightings' van leeuwen in die omgeving gezien, vooral bij de waterpoel Rietfontein, dus dat wordt ons doel voor vandaag! Bij Rietfontein, vlak langs de hoofdweg, is nog niks te zien, dus we besluiten door te rijden naar twee andere waterpoelen die goed bekend staan. Salvadora ligt op een fotogenieke plek, aan de rand van Etosha Pan; een enorme zoutpan ter grootte van Nederland. Er is veel verschillend wild, maar helaas geen leeuwen. Op naar de volgende...

Bij Charitsaub is schijnbaar niks te zien, terwijl er veel auto's staan. Waar kijken al die mensen toch naar? Na even besluiteloos heen en weer rijden, zetten we onze auto op een net vrijgekomen plekje neer. We draaien ons raampje open en vragen aan 'de buren' waarom ze daar allemaal staan. Het blijkt dat er 30 meter verderop in het gras twee leeuwenwelpjes liggen!! En iedereen hoopt dat papa- en mamaleeuw ook komen. De mensen die de welpjes hadden gespot, hebben ze al een uur niet gezien, dus waarschijnlijk liggen ze te slapen. Als ze er tenminste nog liggen... 

Na drie kwartier naar dor, lang gras te hebben gekeken en intussen de omgeving in de gaten te hebben gehouden, besluiten we te gaan. Maar op het moment dat Martijn de auto wil starten, roept Puk ineens "daar zijn ze!". En jahoor, boven het gras steekt een allerliefst welpenkoppie omhoog! In het uur dat volgt, zien we de twee welpjes geregeld even om zich heen kijken. Ze worden steeds onrustiger en lopen af en toe stukjes, zodat ze steeds dichterbij komen. Wat een geweldige ervaring is dit weer! Het ene welpje neemt telkens het initiatief, terwijl het andere welpje eerst kijkt waar de eerste naartoe loopt en dan pas volgt. Er is helaas geen spoor van de ouders. Al het wild bij de waterpoel staat rustig te grazen; er is geen teken van gevaar.

Als de welpjes tenslotte in het struikgewas naast de waterpoel verdwijnen, kunnen we ze niet meer zien en besluiten we verder te gaan. Het is intussen zo laat dat we in de auto hebben geluncht. We gaan rechtstreeks naar Rietfontein, waar we anderhalf uur lang de waterpoel in de gaten houden. Intussen spelen we 'kamertje verhuur' om het lange wachten wat draaglijker te maken. Het uitzicht is hier prachtig. Een fotogenieke poel, met daaromheen allerlei soorten wild, waaronder een giraf en kudu's. Maar... geen leeuwen. Net als we willen gaan, komen er twee olifanten aansjokken. We blijven nog even voor de nodige foto's, maar gaan dan toch echt terug naar de camping. We zijn alledrie gaar van het wachten en kijken en verlangen naar even lekker relaxen bij de tent.

Op de camping doen we het rustig aan. Bij de waterpoel zien we nog wat kudu's en zebra's, we kopen een ijsje en na het eten roostert Puk weer haar marshmallows. Als Puk eenmaal op bed ligt, gaat Martijn nog even naar de waterpoel. Wie weet staan de neushoorns er weer!

Ik werk in mijn schriftje aan dit verslag als ik me helemaal te pletter schrik. Onder de tafel klinkt ineens allemaal geschuifel en geritsel en ik denk meteen aan de honingdas van vanmorgen, met al die scherpe tanden in zijn bek. Heel rustig haal ik de hoofdlamp van mijn hoofd en schijn ermee onder de tafel... niets! Maar dan zie ik hem zitten; een meter verderop zit het honingdasje al het vocht op te slobberen dat onder ons waterkraantje ligt. Nu ik eenmaal weet waar hij zit, geniet ik van het moment en pak ik mijn telefoon erbij om een filmpje te maken. Later op de avond komt ineens een heel grote honingdas langs gehobbeld, met in zijn kielzog twee kleinere. Even later liggen ze alledrie te rollebollen op het pad en trekt hun gepiep meerdere mensen aan die uitgebreid gaan fotograferen en filmen. Vlak daarna komt Martijn terug van de waterpoel; hij heeft een neushoorn en heel wat hyena's gezien.