Erindi Game Reserve: een onwijs gaaf einde van onze laatste kampeerdag

De kale feiten:

·       Camping: Camp Elephant

·       Wild: ongeveer 36 giraffen, steenbokjes, 2 neushoorns, witstaartgnoes (nieuw voor ons), blauwe gnoes, elanden, flamingo's, heel grote uil, valk, kudu's, impala's, wrattenzwijnen, gemsbokken, krokodillen, waterbokken, nyala, Afrikaanse wilde honden, olifant (de rug), jakhalzen, springbokken, nijlpaarden en.... cheeta!!!!!!!!!!!

Brrrr, wat is het koud als we om 6 uur opstaan. We hebben geen thermometer tot onze beschikking, maar ik durf te wedden dat het bijna vriest (wat heel goed mogelijk is in het winterse Namibië). We doen zoveel mogelijk laagjes aan, wat betekent dat we zo'n beetje alle kleren aandoen die we mee hebben, want we zitten straks met de gamedrive in een open auto en het duurt nog wel eventjes voordat de zon alles opwarmt.

Om 7 uur installeren we ons in de grote, open auto van het wildreservaat. We hebben een slaapzak mee, waar we Puk in kunnen wikkelen, maar we krijgen ook dekens aangereikt. Fijn! 

Al snel wordt duidelijk dat deze gamedrive heel anders is dan die we hebben gedaan naar de woestijnolifanten. De focus ligt nu niet op één dier, maar op alle dieren die we onderweg maar tegen kunnen komen. Wij zijn inmiddels aardig verwend met Etosha NP en begrijpen niet zo goed waarom we stoppen voor springbokken en heel lang stilstaan bij een groepje impala's. De vele giraffen die we tegenkomen, zijn natuurlijk wel weer erg gaaf! Die blijven indrukwekkend. We hopen echter wel dat onze gids niet bij iedere giraf gaat stoppen, want met zoveel giraffen kost dat veel tijd en we willen heel graag de wat meer bijzondere dieren zien; dieren die je zelf niet zo snel tegenkomt als je er met de auto op uitgaat. Leeuwen bijvoorbeeld ;)

Al snel komen we verse olifantssporen tegen (poep) en later de pootafdrukken van een leeuw. De gids volgt ze een tijdje, maar kan de dieren die bij deze sporen horen helaas niet vinden. Wel zien we een kudde elanden. Deze hebben we nog niet eerder gezien en dat is geen wonder; de beesten zijn erg schuw en gaan er direct vandoor als de gids de auto stopt (vandaar de wazige foto). Vlak daarna zien we waterbokken, die we ook maar één keer eerder (in Etosha) hebben gezien.

Puk baalt dat we telkens maar geen leeuwen zien, maar vermaakt zich goed met het verzinnen van een nieuwe tekst op 'I like the flowers': 'I like the monkeys, I like the elephants, I like the lions, I like the rock dassies. I like the Rhi-hino's, I like Namibia (of 'I like the animals). Springbokje (2x), steenbokje (2x), dikdikje (2x), common duiker (2x), klipspringer (2x)'. Leuk bedacht, toch?!

Martijn en ik helpen onze gids een handje door het spotten van een gigantische uil in een boom. Helaas kunnen we door de opkomende zon niet goed zien welke soort het is. De gids wel; hij noemt echter een naam die ik slecht kan verstaan, laat staan onthouden... Even later ziet Martijn twee neushoorns in de bosjes langs de weg. De gids trapt direct op de rem, waardoor Puk min of meer van haar stoel vliegt. Hij rijdt achteruit, maar de neushoorns zijn al gevlucht en het enige dat we nog zien, zijn twee gigantisch grote, grijze achterwerken. Jammer...

Tegen de tijd dat we terug zijn op de camping, heeft het winkeltje geen brood meer. Voor de lunch staat dus helaas weer oud brood op het menu, maar wel met een dikke, vette, overheerlijke omelet. Voor de zekerheid regel ik bij het winkeltje dat ze 's middags brood voor ons apart leggen, want vanavond en morgenochtend willen we toch echt wel een keer verser brood. 

Na de lunch vertrek ik naar de waterpoel, met de afspraak dat ik Martijns telefoon over laat gaan als er iets bijzonders is te zien. Het eerste dat ik zie, zijn heel wat wrattenzwijnen en kudu's. De kudu's lijken onrustig door de aanwezigheid van de wrattenzwijnen. Uiteindelijk 'winnen' de wrattenzwijnen en kunnen zij als eerste drinken. Omdat ik heb gehoord dat er ook krokodillen in de waterpoelen zitten, speur ik met mijn verrekijker de waterkant af. En ja hoor, één krokodil is al snel gevonden en na een tijdje spot ik ook de tweede krokodil. Ze liggen heerlijk te zonnen op de kant. Martijn en Puk komen na mijn signaal ook even kijken, maar aangezien krokodillen in ruststand niet zoveel doen, keren we al snel 'huiswaarts'.

Terug op onze kampeerplaats werken Puk en ik ons reisverslag bij. Achter mij hoor ik allerlei vreemde geluiden en ik kijk achterom om te zien wat Martijn toch allemaal uitspookt. Het is Martijn echter helemaal niet! De nyala die hier over de camping zwerft, heeft besloten ook ons gras te maaien, aldus Puk. Heel gemoedelijk staat hij op een paar meter afstand, heerlijk te grazen. Wat gezellig!

Aan het eind van de middag staan we al vroeg bij de receptie, te wachten op het vertrek van de 'afternoon gamedrive'. Het wordt steeds drukker en drukker. Waar we vanmorgen met z'n zevenen stonden, staan nu wel zo'n twintig mensen te wachten. De mensen van het wildreservaat hadden niet op zoveel mensen gerekend (terwijl je van tevoren moet boeken...) en dus moeten we wat langer wachten op de gids, die een grotere auto is gaan halen. 

Ondanks het lange wachten, begint deze drive echt veel beter dan die van vanmorgen! De gids vraagt namelijk wat we graag zouden willen zien. Ik roep snel, als eerste, 'lion' en Martijn, iets langzamer, als tweede 'African wild dog'. Zo! Wij hebben even van ons laten horen! Er worden nog wat andere dieren genoemd, maar die van ons zijn natuurlijk het beste blijven hangen (denk aan het gezegde van 'de eerste indruk' ;) ). De gids belooft dat hij zijn best gaat doen een aantal van deze dieren op te sporen, maar eerst wil hij naar een waterpoel waar net nog een zwarte neushoorn is gezien. Via de weg en het laatste stuk dwars door de bush rijden we ernaartoe. Natuurlijk is het beest allang vertrokken, maar we blijven een tijdje speuren naar sporen. Nu pas wordt duidelijk waarom kinderen niet bij de (raamloze) ramen mogen zitten: we rijden dwars door de bush en de takken, inclusief megadoorns, zwiepen voorbij, waardoor Martijn (die voor me zit) en ik geregeld weg moeten duiken om deze te ontwijken. Voor Puk is het wel even goed om dit te zien, want die was het niet helemaal eens met deze regel van de gids.

Na een tijdje geeft de gids de neushoorn op en gaan we op zoek naar de vrouwtjesleeuw die eerder die dag in het gebied is gezien. We vinden sporen, maar het beest zelf is in geen velden of wegen te bekennen. Ook de leeuw laten we op een gegeven moment voor wat het is en we rijden door naar de Old Traders' Lodge, voor de Afrikaanse wilde honden. We zijn al een eindje op weg in de goede richting, maar deze lodge ligt ongeveer 30 kilometer van de camping af. Over gravelwegen en stukken via de bush is dit dus nog best een stukje rijden.

We belanden in een totaal ander gedeelte van het reservaat. Het is hier ruiger, heuvelachtiger en we zien overal drooggevallen (diepe) rivierbeddingen. Ondanks dat we nog niks bijzonders hebben gezien en mijn hoop op een leeuw steeds kleiner wordt, geniet ik veel meer van deze drive dan die van vanmorgen. 

Direct aan de achterkant van de lodge zien we ze al zitten, liggen, lopen en spelen: de Afrikaanse wilde honden. Ik krijg het idee dat deze ontmoeting niet het gevolg is van uitmuntend speurwerk; de honden lijken totaal niet onder de indruk van zo'n auto vol mensen. En ja hoor, de gids vertelt ons het verhaal van deze semi-wilde honden. Om dit lange verhaal kort te maken: de roedel Afrikaanse honden in het Erindi wildreservaat is niet groot en sterk genoeg om de concurrentie aan te gaan met andere carnivoren, zoals leeuwen en luipaarden. Het park helpt de roedel groter te worden, zodat ze straks een betere kans hebben op eigen poten te kunnen staan. Dit gaat al aardig de goede kant op. De volwassen honden zijn als pup bijgevoerd en keren vaak nog bij de lodge terug voor het eten, maar de nieuwe puppy's leren al van hun ouders hoe zij moeten jagen. Bijkomend probleem is dat er helaas veel puppy's aangevallen worden door de krokodillen...

De drive gaat verder en we zien een verliefd stelletje giraffen. Wat bijzonder om mee te maken! We hebben al zoveel giraffen gezien hier in Namibië, maar dit tafereel is geheel nieuw en onwijs mooi om te zien. De giraffen voeren een soort liefdesdans uit, waarbij ze hun nekken om elkaar heen draaien (zie video). 

Al rijdend in noordelijke richting, waar de camping ligt, rijden we geregeld dwars door de bush. Dit is natuurlijk erg gaaf, maar zo langzamerhand begin ik een beetje chagrijnig te worden. Ja, ik weet het, ik ben een verwend kreng, maar ik wil zo graag nog leeuwen van dichtbij zien op onze laatste dag in Namibië. Intussen wordt onze gids via de portofoon door andere gidsen op de hoogte gehouden van bijzondere 'sightings' elders in het reservaat en hoor ik geregeld het woord 'lion' vallen. Mijn hoop groeit weer iets, maar helaas vertelt de gids dat de leeuwen die zijn gespot, te ver weg zijn voor deze drive. Er is echter wel iets interessants gezien bij één van de waterpoelen waar we nog langs komen.

Na wat voelt als een half uur rijden, komen we aan bij een onwijs grote waterplas. Helemaal aan het einde van de plas zien we een jeep van een andere safarigroep staan. Waar kijken ze toch naar? Martijn wijst een aantal nijlpaarden aan in het water links van ons, maar ik blijf naar rechts kijken, om te zien waar die mensen toch naar kijken. En dan zie ik het... Nee!!! Wauw!!!! Wat onwijs onwerkelijk: naast een paar struiken zie ik als eerst een dood beest en dan de grote katachtige die ernaast ligt. Ik kijk nog water beter en zie dat het een cheeta is! Het prachtige beest doet zich tegoed aan het achterwerk van haar prooi. Het is een bloederig geheel, maar iedereen is gefascineerd en kijkt gretig toe. Puk staat inmiddels op de eerste rang, met haar eigen camera: 'hij eet wat ik ook heb gegeten'. En inderdaad, de prooi is een springbok. We zien zijn poten heen en weer bewegen, terwijl de cheeta van hem eet. Het beest is dood, maar de cheeta trekt zo hard dat zijn hele lijf beweegt.

Terwijl we kijken, legt de gids uit waarom de cheeta niet is gevlucht, toen de eerste auto arriveerde. Het beest wordt al van jongs af aan in de gaten gehouden (vandaar de GPS-band om haar nek) en is meer aan mensen gewend dan andere cheeta's. Die zouden meteen vluchten en hun prooi in de steek laten. Ondanks dat de band een beetje een smet op onze foto's is, heeft deze er dus voor gezorgd dat wij nu van dit bijzondere schouwspel getuigen kunnen zijn.

Het is duidelijk te zien waar de cheeta haar prooi heeft gevangen. Vanaf de waterpoel loopt een sleepspoor naar de bosjes, waar ze wat meer beschut kan genieten van haar maaltijd. Ze moet wel snel eten, want als de hyena's het bloed ruiken, zullen die haar wegjagen en de prooi voor zichzelf opeisen. De cheeta is inderdaad erg alert en kijkt tijdens het eten continue om zich heen. Wat een hoogtepunt weer! Puk is er ook helemaal vol van en maakt misschien nog wel meer foto's dan ik!

Op de terugweg naar de camping wordt het langzamerhand donker en koud. We trekken snel de poncho's van fleece aan, die in de auto klaarliggen speciaal voor de koude uurtjes. Puk vindt ze hilarisch! Daarnaast zijn ze ook heerlijk warm en Puk komt lekker tegen me aanliggen. Ze is moe door alle indrukken van vandaag, maar net als ze dreigt in slaapt te vallen, zijn we weer terug op de camping. We gaan snel nog even naar het winkeltje, maar natuurlijk is er nog steeds geen brood...

Het is onze laatste kampeeravond en omdat we nog een heleboel hout hebben, stoken we het vuur lekker hoog op! Mijn teleurstelling om de leeuwen die we niet hebben gezien, is helemaal weg. Dit was echt tien keer beter!!! De cheeta, net als de luipaard een dier dat je niet zo snel tegenkomt, staat nu ook op onze lijst van 'gespotte' dieren! En dan ook nog eens een cheeta die vlak daarvoor had gejaagd en daarin met vlag en wimpel was geslaagd! Wat zullen wij goed slapen vannacht...

PS 1. Als je dit verslag op de telefoon leest en je weet niet precies wat je op een foto ziet, moet je even naar beneden scrollen (voorbij de reclame). Ik geef iedere foto een titel, maar heb net ontdekt dat deze op de telefoon niet direct onder of naast de foto staat.

PS 2. Als ik het over een video heb en je kunt deze niet vinden... klopt! Ik mag maar 15 video's per maand uploaden, dus de video's die missen, volgen volgende maand.